Dit bericht komt u wellicht bekend voor.
Het heeft een iets ander jasje gekregen:
Intrigerend deze wetenschapper
die na zijn zeventigste levensjaar
Tegengif, Het leven is gezelligheid
Vreten op aarde en Met weemoed
bij Éditions Saint Jacques publiceert.
Fraaie zwarte bundels, één steenrode.
Zijn poëzie – een barometrische waar-
neming van ons heelal als ongeordend
geheel – neemt ons mee langs plekken
door hem bezocht en roept voorvallen op
die in ieders herinnering leven. Zelfspot,
een bijtende ironie zijn graag gebruikte
stijlfiguren die verwarring scheppen.
De taal is ongegeneerd, provocerend
diepzinnig, vrijmoedig, verhelderend.
Een verleider is deze kunstenaar die
zijn gemoed lucht, jong en oud trekt
in de zwerftocht door de eeuwen heen.
Geniet van de verzen, van zijn geest:
Lang vervlogen verre dagen
in mijn hoofd langzaam vervagen;
stemmen die ik ben vergeten
tongval, klemtoon en ritmiek;
streling, zoetheid, lange halen
met hun klank en toon, muziek.
Verre dagen, lang vervlogen.
JC Aachenende dicht in vier talen
beschikt over drie namen en geeft zelf
zijn bundels uit voor een zacht prijsje: 10€
Oktober 2012
Intrigerend deze wetenschapper
die na zijn zeventigste levensjaar
Tegengif, Het leven is gezelligheid,
Vreten op aarde en Met weemoed bij
de Éditions Saint Jacques publiceert.
Fraaie zwarte bundels, één steenrode.
Barometrische waarneming van ons
heelal als ongeordend geheel, is zijn
poëzie die de lezer meeneemt langs
plekken door hem bezocht en data die
in ieder's herinnering kleven. Zelfspot,
ironie zijn graag gebruikte stijlfiguren.
De taal is ongegeneerd, provocerend
diepzinnig, vrijmoedig, verhelderend.
Een verleider is deze kunstenaar die
zijn gemoed lucht, jong en oud trekt
in de zwerftocht door de eeuwen heen.
Zijn dichten is een op zichzelf staande
kunst. JC Aachenende is de naam,
Geniet van de verzen, van zijn geest:
Lang vervlogen verre dagen
in mijn hoofd langzaam vervagen;
stemmen die ik ben vergeten
tongval, klemtoon en ritmiek;
streling, zoetheid, lange halen
met hun klank en toon, muziek.
Verre dagen, lang vervlogen.
Voor het geval u het niet weet: hij dicht
in vier talen en beschikt over drie namen.
September 2012
Met z'n twaalven liggen ze naast elkaar,
de Perzische dichters, op een lange
uitgerekte tafel, gevat in een kleurig jasje.
Geheimzinnig zijn de titels van de bundels:
Zorgzaam als een nomade van Atashi.
Van Sepehri Raana bij de vijver en
De klank van de voetstappen van het water.
In de stilte van de maan:Vermeerreeks
en andere gedichten van Bigonah.
Schaduw van Ebtehadj
Spiegel voor geluid van Kadkani.
Van Forugh Farrokhzâd twee bundels:
Ik voel deernis met de tuin
en Iemand die op niemand lijkt. Zij is de
meest gelezen moderne Iraanse dichter,
maar ouder dan 33 is zij niet geworden.
O God, heb je ooit gehuild van Rahmâni
Mijn rijkdom van vis tot maan van Lâhuti
Aïda in de spiegel van Shâmlu
Wees mooi van Khâksâr
Een wit veulen van Kiarostami.
Opvallend bij deze dichters is
de verscheidenheid aan ideeën
en de verbondenheid met de cosmos.
In de anthologie Stegen van stilte zult u
vertrouwd raken met de allergrootsten.
Juni 2012
Niet voor niets ligt René Char, talrijk,
op een eigen plaats naast Michaux
en Paul Eluard in onze winkel. Zichtbaar
in de poëzie-pocket-serie van Gallimard,
drie bundels: Fureur et mystère, Eloge
d’une soupçonnée en Commune présence.
“Dat Char tot de grootste Franse dichters
behoort, daarover bestaat geen twijfel.
Ten onrechte is hij tot nu toe een dichter
voor dichters gebleven. Nog slechts een
beperkt publiek heeft zich het ‘mysterie’
van deze poëzie eigen gemaakt.”schrijft
C.J. van Rees in het Parool van juni 1967
toen deze dichter zestig was geworden.
“Dichten was voor Char het onsteken
van licht door de fonkeling van op elkaar
stuitende woorden ” schrijft Henk Pröpper
over hem in het NRC van 23 februari 1988
als Char de week daarvoor is overleden.
“Le poème est l’amour réalisé du désir
demeuré désir.” is een van de mooiste
aforismen, te lezen in Fureur et mystère.
Mei 2012
In De tuin van de Franse poëzie valt
een prachtige wandeling te maken
van het eind van de negende eeuw tot
in het midden van de twintigste eeuw.
Ergens lees je bijvoorbeeld deze regels:
Ik zie haar nooit maar blijf haar trouw
of Alleen ben ik, en alleen wil ik wezen
of Ik leef, ik sterf, ik brand en ik verdrink.
of Meer stront dan straten kunnen stouwen
en onderaan Bevalt u het Parijse leven?
Je bladert door en belandt in de romantiek
met Nerval: Waarom was ik hier?
Deze zelfde tijd leverde ook het taalspel op
dat voor mij de ontdekking was van wat
poëzie moest zijn. De poète maudit Tristan
Corbière begint zijn grafdicht met de woorden:
Mengsel van alles en nog wat ( ...) en eindigt
Zo stierf hij wachtend op het leven
En leefde wachtend op de dood.
Deze bundel levert honderd Franse gedichten,
samengesteld en vertaald door Paul Claes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten